بازگشت
ذخائر نفتی دست نخوردۀ آتلانتیک جنوبی
ترجمه توسط حمید محوی ترجمه توسط حمید محوی

گاهنامه هنر و مبارزه

پدافند فرهنگی پرولتاریای ایران

 

 

روزنامه حزب کمونیست کانادا

Numéro 42 - 3 mars 2010

بخش 1

 

آیا در چشم انداز جزایر ملوین تنشی تازه در شرف تکوین است؟

رزم آیش های نوین انگلستان

- Finian Cunningham, Global Research, le 22 février 2010 -

دقیقا 28 سال بعد،  شبح جنگ دوباره به جزایر ملوین به پرواز در می آید. بی شک، جنگ ملوین یکی از آخرین جنگ های  استعماری بریتانیای کبیر است که برگ ننگین دیگری را در دفتر تاریخ امپراتوری بریتانیا به ثبت می رساند. در سال 1982 بانوی آهنین، نخست وزیر بریتانیا مارگارت تاچر واحدهای رزمی را برای دفاع از جزایر ملوین گسیل می کند. بریتانیای کبیر که از سال 1833 ملوین را تحت اشغال خود درآورد از این پس می بایستی با دعاوی ارضی  آرژانتین مبنی بر حق مالکیت این کشور بر این جزایر مقابله کند.

جزایر ملوین تقریبا در 300 کیلومتری سواحل قارۀ آمریکای جنوبی واقع شده و با انگلستان 12000 کیلومتر فاصله

دارد. در طول 74 روز جنگ در مجموع حدود 900 نفر کشته شدند که بیش از دو سوم آن آرژانتینی بودند. مشهورترین حوادث این جنگ، می توانیم از غرق شدن ناو آرژانتینی به نام «ژنرال بلگرانو» یاد کنیم که با 232 سرنشینش روز 2 می 1982 توسط زیر دریایی  بریتانیایی «کنکرور»  با پرتاب دو اژدر به قعر آبهای آتلاتیک فرستاده شد. این حمله موجب شد که مارگارت تاچر به ناچار آن را به عنوان اشتباه نیروی دریایی تلقی کند و در عرصۀ بین المللی نیز توفانی از اعتراضات را برپا کرد، زیرا حادثه در خارج از مرز آبی تعیین شدۀ برای بریتانیا روی داده بود و ناو بلگرانو به طرف غرب یعنی در جهت مخاف جزایر ملوین در حال حرکت بوده است.

با این وجود صراحتا در نشریۀ بریتانیایی «سان» از کشته شدن آرژانتینی ها اظهار خوشنودی کردند. و به این ترتیب روحیۀ شوینیستی که تحت تأثیر جنگ روح بریتانیایی ها را به وجد آورده بود،  مورد استفادۀ مارگارت تاچر و دولت محافظه کار او قرار گرفت. پس از دو سال حکومت، بانوی آهنین که به خاطر تحمیل کاهش دستمزد و قطع خدمات اجتماعی عمیقا محبوبیت خود را از دست داده بود، با چنین جنگی برای دفاع از شکوه بریتانیای کبیر، از این پس  می توانست برای انتخاب مجدد خود در سال 1983 حساب باز کند.

بیست و هشت سال بعد از این وقایع، دوباره دلایل مهمی مطرح می شوند. نخست وزیر فعلی گوردن براون از هر سو با آمار و ارقام رسانه ها در گیر است و دولت او که از حزب کارگر تشکیل شده،  باید خود را برای شکست در انتخاباتی آماده کند که در چند ماه دیگر برگزار می شود. بریتانیا در عین حال با رکود اقتصادی، ورشکستگی تجاری و قروض ملی مواجه می باشد که مشخصا این کشور را منفعل ساخته اند. ولی در فاصلۀ نه چندان دوری از اراضی تحت تصرفش در جنوب آتلانتیک، به کشف معدنی پر از نعمت نفت نائل آمده اند که ارزش آن در مقایسه با ذخائر هیدروکربور انگلستان در دریای شمال (که در حال حاضر به پایان رسیده است)، حتی نسبت به وقتی که در  سال 1980 در اوج تولید خود بود، خیلی بیشتر موجب رونق تاج و تخت انگلستان خواهد شد.

 بر اساس گزارشات حجم این مخازن نفتی در حاشیۀ جزایر ملوین، حدود 60 میلیارد بشکه تخمین زده شده است.

= 159 لیتر     

 

 از این جهت که بازنمایی چنین رقمی را در چشم انداز جهانی مشاهده نماییم، می توانیم آن را با ذخائر نفتی عربستان سعودی مقایسه کنیم که به عنوان اولین تولید کنندۀ نفت در جهان،  دارای 267 میلیارد بشکه است. به عبارت دیگر کشف نفت در آتلانتیک جنوبی، در صورتی که مورد بهره برداری قرار گیرد نام انگلستان را بین هفده کشور مهم تولید کنندۀ نفت در جهان ثبت خواهد کرد، یعنی بین لیبی  (مقام هشتم) و روسیه (مقام نهم) جای خواهد گرفت.

در این هفته (22 فوریه 2010)، انگلستان در فاصلۀ 62 مایلی (100 کیلومتری) شمال جزایر ملوین شروع به حفاری کرده است. آرژانتین از این موضوع خشنود نیست و علی رغم شکست تحقیر آمیزش هم چنان در دعاوی خود روی این جزایر اصرار می ورزد. عکس العمل آرژانتین تا کنون عبارت بوده است از تحمیل محدودیت های کشتی رانی در اطراف جزایر. اقدامات اخیر آرژانتین فورا مورد تأیید دیپلماتیک وپشتیبانی تمام کشورهای همسایه اش قرار گرفت، علاوه براین به زودی شکایت نامه ای در این زمینه به سازمان ملل متحد ارسال خواهد کرد. منشی امور خارجۀ بریتانیا، داوید میلی باند اعلام کرد که اکتشافات نفتی کشورش در آتلانتیک جنوبی کاملا با رعایت قوانین بین المللی انجام می گیرد.

ولی بر اساس قوانین سازمان ملل متحد، به سال 1982، حقوق مرتبط به مرز دریایی در 22 کیلومتری از ساحل تعیین شده است. به این ترتیب منطقه ای که تحت حفاری بریتانیای کبیر قرار گرفته خیلی دورتر از این مرز و به طور مشخص  در فاصلۀ 100 کیلومتری واقع شده، بی آن که فاصلۀ 12000 کیلومتری آن را با سواحل انگلستان قدیمی به حساب بیاوریم. دعاوی مرزی خود اختیارانۀ بریتانیا که مرز آبی را در فاصلۀ 370 کیلومتری از سواحل جزایر آتلانتیک جنوبی تعیین کرده است به هیچ عنوان پایه و اساس معتبری در حقوق بین المللی ندارد.

دومین جنگ در جزایر ملوین شاید دور از ذهن به نظر رسد، ولی خطر جنگ هرگز برطرف نمی شود خصوصا وقتی که قدرتی امپریالیستی با دعاوی غرورآسا و بزرگ منشانه، احساس کند که باید دست به عمل بزند. تاریخ نشان می دهد که علی رغم اقتصاد ورشکسته و طبقۀ سیاسی بی اعتبار، انگلستان از مداخله در سوئز و جنگ جهانی اوّل و دوّم تردیدی به خود راه نداد. آخرین منازعات دیپلماتیک چنین چرخشی را که شاهد تناقضات عمیق است به روشنی به نمایش می گذارد. در این هفته در شهر کانکن در مکزیک، رئیس جمهور آرژانتین، کریستینا کریشنر، در گردهم آیی دولت های آمریکای جنوبی، به روشنی اظهار داشت : «بریتانیای کبیر می تواند دائما قراردادهای سازمان ملل متحد را زیرپا بگذارد، به این دلیل که عضو شورای امنیت است، در حالی که ملت های دیگر باید از  قوانین تأیید و تصویب شده توسط سازمان ملل متحد تبعیت کنند، در غیر این صورت بر چسب دشمن یا بدتر از آن بر او خواهند زد.

گاهنامه هنر و مبارزه

پدافند فرهنگی پرولتاریای ایران

ترجمه توسط  حمید محوی

 

روزنامه حزب کمونیست کانادا

Numéro 42 - 3 mars 2010

بخش 2

جزایر ملوین و منافع

 

متن زیر بخشی از مقالۀ ریک روزوف است که تحت عنوان «آتلانتیک جنوبی : بریتانیا و احتمال جنگ با آرژانتین» به بررسی اهمیت جزایر مالوین (فالکلند) می پردازد. برای خواندن تمام مقاله به زبان انگلیسی  این جا را کلیک کنید

 cliquez ici.

در پایان ماه دسامبر، بریتانیا در سواحل جزایر ملوین (فالکلند) به مدت دو روز دست به عملیات نظامی زد. در این رزم آیش از موشک های تایفون چند منظوره و ناوهای جنگی استفاده شد.

رزم آیش به نام «کیپ بایونت» پیش از آغاز حفاری هایی که در فوریه 2010 پیشبینی شده بود، انجام گرفت که طرح آن عبارت بود از شبیه سازی مقابله با تهاجم دشمن خیالی. آن چه از طرز تلقی نشریات بر می آید، پس از سال 1982 برای نخستین بار است که بریتانیا حضور نظامی اش را در جزایر مالوین تقویت می کند و پایگاه نظامی مهمی نیز برای تمرین های نظامی در منطقۀ «مون پلزانت» در 35 مایلی استانلی، مرکز فالکلند ایجاد کرده است.

چشم انداز جزایر ملوین به عنوان یکی از منابع مهم درآمد نفتی برای بریتانیا موجب افزودن آب به آسیاب نظامیان و  افزایش فعالیت های آنها در آتلانتیک جنوبی شده است. چهار روز پیش از آغاز حفاری در نزدیکی جزایر، نخست وزیر، گوردن براون اعلام کرد : « ما تمام تمهیدات ضروری برای  امنیت ساکنین جزایر ملوین را به انجام رسانده ایم»، حتی اگر نمایندگان آرژانتینی به دفعات مختلف پاسخ نظامی به تحریکات بریتانیا در  اقیانوس آتلانتیک جنوبی را نفی کرده باشند.

در همان روز 18 فوریه 2010 معاون وزیر امور خارجۀ آرژانتین، ویکتوریو تاستی با اشاره به موضوع نفت و گاز در منطقه،  بریتانیا را به موضع گیری یک جانبه و خشونت آمیز متهم کرد. بوئنوس آیرس آبهای خود را به روی  آمد و رفت کشتی هایی که مبدأ و یا مقصد شان جزایر ملوین است ممنوع اعلام کرد.

اهمیت میدان نفتی جزایر ملوین، بر اساس تخمین هایی که سازمان های زمین شناسی بریتانیا اعلام کرده اند، معادل 60 میلیارد بشکه نفت است (یعنی معادل 9 تا 10 لیتر نفت خام برای هر یک از ساکنین روی کرۀ زمین). در اواخر ماه ژانویه 2010 یکی از تحلیلگران نظامی روس اظهار داشت که این معدن عظیم انرژی در حاشیۀ سواحل مالوین یگانه انگیزۀ بریتانیایی ها نیست. 

کرامنیک می نویسد : «با جزایر همسایه که تحت نظارت  بریتانیا می باشد، جزایر ملوین در مسیر جنوبگان واقع شده است. این موقعیت جغرافیایی پا فشاری لندن را نسبت به حاکمیت بر جزایر جورجی جنوبی و جزایر ساندویچ جنوبی و به همین ترتیب دعاوی ارضی اش را نسبت به جزایر شتلاند جنوبی و اورکنی جنوبی مطابق بر قرارداد «آنتارکتیک»  به روشنی توضیح می دهد.

در مورد خود  جنوبگان باید دانست که زیر سطح قاره منابع معدنی و طبیعی بسیاری وجود دارد و علاوه بر این یخچال های قطب جنوب حاوی 90 درصد آب شیرین جهان است. اهمیت این یخچال ها  با نادر شدن آب شیرین و افزایش جمعیت کرۀ زمین بیش از پیش احساس می شود.

یکی از تحلیل گرانی چینی دو سال پیش از این طی مقاله ای مدعی شده بود که پا فشاری بریتانیا روی این جزایر و جنگ ملوین در سال 1982 به همین علت بوده و دلیلی وجود ندارد که به خاطر کنترل جنوبگان در آینده نیز دوباره دست به جنگ نزند. «گسترۀ منطقه ای صحرایی که پوشیده از یخ به نظر می رسد گنجینه ای فوق العاده بهادار از منابع طبیعی و انرژی است...معادل ذغال سنگ که از دوران اولیه روی این قاره به جا مانده و حجم آن تا کنون در حد 500 میلیارد تن تخمین زده شده و حتمی است. تپه های یخ که روی سطح زمین گسترده شده عظیم ترین ذخیرۀ آب  شیرین جهان را در خود دارد و تقریبا با 29 و سه دهم میلیون کیلومتر مکعب یخ 75 درصد از تمام آبهای شیرین جهان را در بر می گیرد. قطب جنوب با منابع طبیعی، آب شیرین و ذخیرۀ انبوه ماهی می تواند تمام کرۀ زمین را تغذیه کند...ارزش قطب جنوب تنها وجهۀ اقتصادی نداشته بلکه از دیدگاه استرتتژیک نیز حائز اهمیت است. گارد ساحلی ایالات متحدۀ آمریکا از مدت ها پیش در این منطقه حضور داشته و نیروی هوایی ایالات متحده نیرومند ترین نیروی هوایی در این منطقه می باشد. نویسندۀ مقاله با تکیه به نقل قول های متعدد در نتیجه گیری هایش هشدار می دهد : « مبنی بر معاهدات مربوط به قطب جنوب، بهره برداری از این منطقه باید واجد اهداف صلح آمیز باشد. در غیر این صورت قطب یخ زدۀ جنوب به صحنۀ جنگ تبدیل خواهد شد».

دو روز پیش از فرارسیدن 13 می 2009 یعنی موعدی که متخصصین آن را بزرگترین تقسیم اراضی دریایی تاریخ می نامند و کشورها می بایستی دعاوی خودشان را مطرح می کردند» بریتانیا دعاوی خود را روی حدود مرزی اش در قطب جنوب به کمیسیون سازمان ملل متحد تسلیم کرد که عبارت است از یک میلیون کیلومتر مربع از قطب جنوب یعنی از آتلانتیک جنوبی تا اقیانوس جنوبگان. در ادامۀ همین ادعا، پنج روز بعد داعیۀ دیگری مطرح شد که حاکی از تقسیم اراضی قطب جنوب بین بریتانیا و استرالیا بود. مقاله مدعی می شد که  در آوریل 2008  دو و نیم میلیون کیلومتر مربع در اقیانوس جنوبگان به استرالیا واگذار شده بوده.

یک روزنامۀ بریتانیایی پیش از این مقاله ای منتشر کرده بود که در آن به تشریح بلند پروازی های لندن در ارتباط با دعاوی میلیون ها کیلومتر مربع در آتلانتیک جنوبی و جنوبگان پرداخت : « پس از عصر طلایی امپراتوری، برای نخستین بار است که بریتانیای کبیر داعیۀ ارضی به این بزرگی را در سطح جهانی مطرح می کند. و اگر چه امپراتوری بریتانیا مدت مدیدی ست که به گذشته پیوسته، با این وجود جنوبگان انگیزۀ نوین برای قدرت های رقیب ایجاد کرده تا برای تصحب سرزمینی غنی از نفت و منابع طبیعی در جبهه های مختلف به مقابله بپردازند. دعاوی ارضی بر سر ملوین از نظر سیاسی خیلی فرار است. بریتانیا و آرژانتین در 25 سال پیش با یک دیگر جنگیدند ولی ارزش نفتی که زیر دریا در این منطقه کشف شده اهمیت بسیار زیادی دارد. آزمایش های لرزه نگاری 60 میلیارد بشکه را تخمین زده اند.»

 

منبع

http://www.cpcml.ca/francais/Lmlq2010/Q40042.htm#2

  


March 8th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
مسایل بین المللی